He, hoe zit dat nou? Ik zeg altijd "Dick" tegen jou en nu lees ik "Dirk". Ik ben in verwarring!
"Verwarring is goed", zeg ik als coach. Verwarring maakt ruimte voor andere dingen. Misschien is dit ook wel een signaal van verwarring bij mijzelf. Ik zal het uitleggen.
Inmiddels ben ik over de 50 jaar oud. En die verandering of verwarring komt niet voort uit een mid-life-crisis van mijzelf. Ik ben reeds meerdere jaren actief en bewust bezig mezelf meer en meer te ontwikkelen en meer bewust te worden van wat ik ervaar van mezelf en mijn omgeving.
Zoals je misschien weet, heb ik verschillende opleidingen gedaan zoals NOBCO-gecertificeerde opleiding tot Professioneel Coach. Daar ben ik ondermeer in aanraking gekomen met systemisch werk. Later heb ik nog meer van systemisch werk en familieopstellingen mogen leren tijdens mijn NLP Practitioner en NLP Master Practitioner opleidingen. Dat heeft ertoe geleid dat ik uiteindelijk de opleiding Familieopstellingen en Systemisch werk ben gaan doen - de basis- en de verdiepende opleiding. Inmiddels integreer ik systemisch werk in mijn coaching en trainingen en verzorg ik opstellingen en workshops.
Tijdens deze persoonlijke reis aan opleidingen gebeurde er iets bijzonders...
Ik heb 3x de NLP Practitioner Intensive bij Sluis NLP Instituut gecoacht waarvan eenmaal als senior coach van 350+ deelnemers en 60 andere coaches en 1x de NLP Master Practitioner Intensive als senior coach van 150+ deelnemers en 15 coaches.
Ik kreeg een aantal voor mij belangrijke inzichten die ik met je wil delen.
Van kleine Dick naar grote Dick
Vroeger werd ik "Dicky" genoemd door mijn ouders. Dat vond ik wel logisch, want mijn vader heet Dick. Hij was de grote Dick en ik de kleine Dick. Ik denk dat ik deze naam gedurende mijn jeugd best wel een tijd heb gebruikt, hoewel ik op de middelbare school "Dick" ben gaan gebruiken.
Dirk is mijn geboortenaam. Ik vond "Dirk" bekakt klinken, maar dat zegt meer iets over mij en heb er daarom altijd vrede mee gehad om mijzelf Dick te laten noemen. Vooral later tijdens mijn werkzame carrière in de ICT vond ik het gebruik van "Dirk" prettiger dan "Dick" omdat ik dan met Engelstalige mensen sprak waarbij mijn naam Dick een beetje lullig uit mijn mond kwam...
Een van mijn beste vrienden zei altijd ...
Een van mijn beste vrienden van de lagere schooltijd zei altijd. "Dirk" tegen mij. Ik heb nooit tegen hem gezegd dat mijn geboorte naam Dirk is. Ik vond "Dirk" bekakt klinken, maar dat zegt meer iets over mij. Van hem accepteerde ik dat hij "Dirk" tegen mij zei, alsof het natuurlijk was.
Hoe bijzonder is dat iemand die een vriend is, iemand waarmee je na jaren niet gezien of gesproken te hebben, weer verder gaat alsof het gisteren was. Met dezelfde diepgang en verbinding. Dat is vriendschap voor mij. En die persoon noemt mij altijd Dirk zonder te weten dat dat mijn. geboortenaam is.
Waarom hebben alle dingen een naam?
Tijdens de opleiding Familiesystemen werd een gedicht voorgelezen van Wibe Veenbaas waarin een kind vroeg "Waarom hebben alle dingen een naam?"
Waarom hebben alle dingen een naam?
vroeg het meisje aan de meester.
Het was even stil – en hij antwoordde:
Wat een mooie vraag!
Je naam heb je van je ouders gekregen.
Omdat je een naam hebt, kan ik je roepen.
En als ik je roep, kan je bij mij komen.
En als je komt, kan ik je vasthouden.
En als ik je vastpak, kan ik je loslaten.
Wibe Veenbaas
Dit gedicht gaf mij het besef dat mijn ouders mij de naam Dirk hebben gegeven waarmee ze mij konden roepen.
Maar nu realiseerde ik mij het volgende:
- Dirk is mijn geboortenaam.
- En Dirk is de geboortenaam van mijn vader.
- En Dirk is de geboortenaam van zijn vader, mijn opa.
Maar allemaal zijn ze Dick genoemd en ik weet niet waarom. Mijn naam dirk is het eerste dat aan mij is gegeven.
Waarom zou ik de naam Dirk niet eren en aannemen? Deze naam is deel van mijn identiteit en daar hoef en wil ik mij niet voor schamen. Mijn naam is Dirk.
Oh, is dat niet bijzonder?
Tijdens de opleiding Systemisch werk hebben de deelnemers een soort naamkaartje zodat je snel elkaars naam leert kennen. In deze bewuste training was er een moment dat gevraagd werd onze namen te controleren voor het certificaat. Ik vertelde dat ik eigenlijk Dirk heet, maar altijd Dick genoemd wordt. De trainer merkte verrast op: "Oh, is dat niet bijzonder?"
Op deze dag viel tot 6 maal toe mijn naamkaartje met Dick erop, op de grond. Dit was voor mij een teken. Ik weet niet waarom, maar ik dacht: ik ga dit patroon doorbreken. Mijn naam is mij gegeven. Waarom zou ik die naam niet eren en aannemen? Deze naam is deel van mijn identiteit en daar hoef en wil ik mij niet voor schamen. Mijn naam is Dirk.
Het verleden wis je niet uit. Alleen de betekenis verandert.
Dat betekent inmiddels dat ik op allerlei plaatsen mijn naam van Dick heb verandert in Dirk. Op social media zoals Facebook, Instagram en LinkedIn, In bepaalde systemen blijft mijn vorige naam opduiken en ik luister daar ook zonder oordeel naar. Het is tenslotte een deel van mijn leven geweest en heeft me gebracht waar ik nu ben. Daar ben ik dankbaar voor.
